Περί κινήτρων…

Είχα, θυμάμαι, στο Λύκειο έναν φιλόλογο, ο οποίος ήταν πασίγνωστος για τα ιδιαίτερα μαθήματά του, για τα οποία πληρωνόταν καλά. Τόσο είχε επικεντρωθεί σε αυτά, ώστε οι εκθέσεις που γράφαμε στο σχολείο είχαν από κάτω μια παρατήρηση του τύπου «καλή η έκθεσή σου». Δεν προλάβαινε να γράψει κάτι παραπάνω…

Το γεγονός από μόνο του δεν θα μου είχε κάνει εντύπωση, δεν ήταν άλλωστε ο μόνος. Ο συγκεκριμένος φιλόλογος όμως ήταν γνωστός… σοσιαλιστής και συμμετείχε σε όλες ανεξαιρέτως τις απεργίες της ΟΛΜΕ, με αιτήματα «δημόσια δωρεάν παιδεία για όλους», «η παιδεία δεν είναι εμπόρευμα», κλπ. Αυτό ομολογώ ότι με είχε εντυπωσιάσει περισσότερο και από το δράκο της Αποκάλυψης με τα επτά κεφάλια και τα δέκα κέρατα.

Με τον καιρό ανακάλυψα ότι υπάρχουν και άλλοι σαν αυτόν, σχεδόν παντού. Γιατροί του ΕΣΥ, που έχουν επιλέξει δηλαδή να παρέχουν τις υπηρεσίες τους στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας, είναι κανόνας να πληρώνονται και ανά περιστατικό, με το γνωστό «φακελάκι». Υπάλληλοι πολεοδομίας προωθούν φακέλους εφόσον υπάρχει το γνωστό «γρηγορόσημο». Εφοριακοί κάνουν ελέγχους και μοιράζονται τα καταλογιζόμενα πρόστιμα με το Δημόσιο. Ακόμη και οι τελωνειακοί, δημόσιοι υπάλληλοι και αυτοί, παίρνουν ποσοστά από τους εκτελωνισμούς που κάνουν.

Όλοι οι παραπάνω, αν τους ρωτήσετε, θα ταχθούν αναφανδόν υπέρ του κοινωνικού κράτους, της δημόσιας υγείας, της δημόσιας παιδείας και κατά των ιδιωτικοποιήσεων, των κερδοσκόπων και της «σύνδεσης της αμοιβής με την παραγωγικότητα». «Όχι στην εντατικοποίηση της εργασίας, όχι στη σύνδεση της αμοιβής με την παραγωγικότητα» διατρανώνει μονίμως το ΚΚΕ και τα συνδικάτα, βρίσκοντας ευήκωα ώτα….

Όλα τα παραπάνω παραδείγματα αποδεικνύουν κάτι γνωστό, ότι ο άνθρωπος θέλει κίνητρο στην εργασία του. Να αμείβεται ανάλογα με το πόσο εργάζεται. Να εκτιμούν τον κόπο του και να τον ενθαρρύνουν να συνεχίσει.

Η διαφορά είναι ότι άλλοι το παραδέχονται και άλλοι όχι. Αυτοί που δεν το παραδέχονται αποτελούν την τεράστια πλειοψηφία της σχιζοφρενικής ελληνικής κοινωνίας, η οποία χαρακτηρίζει μετά βδελυγμίας «κερδοσκόπο» κάθε επενδυτή, αποδέχεται όμως μια χαρά τον εφοριακό που βγαίνοντας στη σύνταξη έχει δημιουργήσει περιουσία εκατομμυρίων.

Αλλάζουν οι νοοτροπίες αυτές με ένα μνημόνιο;