Κατά την επίσκεψή του στο Άγιο Όρος, ο Αλέξης Τσίπρας φέρεται να είπε πως «υπάρχουν κοινές αντιλήψεις, αλλά και πολλά στοιχεία της Αγιορείτικης ζωής, από τα οποία όλοι μπορούν να παραδειγματιστούν».
Πιστεύω ότι η μόνη «κοινή αντίληψη» ή «παράδειγμα προς μίμηση» που μπορεί να βρήκε ένας δεδηλωμένος άθεος αριστερός σε χώρο ορθόδοξου μοναχισμού είναι η κοινοκτημοσύνη. Μόνο σε αυτό το χαρακτηριστικό θα μπορούσε να μοιάζει μια μοναστική πολιτεία με μια «ιδανική σοσιαλιστική κοινωνία», όπως την φαντάζονται οι αριστεροί. Ενώ όμως ο Αλέξης Τσίπρας πολύ εύκολα περιέγραψε αυτό το κοινό εξωτερικό γνώρισμα, παρέλειψε εντούτοις εντέχνως το πώς οι δυο Πολιτείες, μοναστική και σοσιαλιστική, καταλήγουν στην κοινοκτημοσύνη ή δίκαιη κατανομή του πλούτου:
Οι μονάζοντες στον Άθω έχουν ηθελημένα απαρνηθεί τον πλούτο και τα υλικά αγαθά. Πολλοί από αυτούς είχαν κινητή ή ακίνητη περιουσία πριν μονάσουν, την οποία εγκατέλειψαν, αποποιήθηκαν ή δώρισαν πριν αποσυρθούν από τα εγκόσμια. Αντιθέτως, κανείς αριστερός δεν αποποιήθηκε τον ιδιωτικό του πλούτο, ούτε στα πάλαι ποτέ καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού, όπου η κομματική νομενκλατούρα έπινε και έτρωγε κατανέμοντας δίκαια την φτώχια στο λαό, αλλά ούτε στις αστικές δημοκρατίες, όπου οι αριστεροί πολιτικοί υποτίθεται ότι αγωνίζονται για τους κατατρεγμένους, ενώ δείχνουν ίδια ή και μεγαλύτερη τάση από τους αστούς στη συσσώρευση κινητών, ακινήτων, αυτοκινήτων, μετοχών, καταθέσεων και άλλων υλικών αγαθών του κατά τα άλλα «κατάπτυστου» καπιταλισμού.
Έπειτα, οι κάτοικοι του Άθω βρέθηκαν εκεί με τη θέλησή τους. Δεν γεννήθηκαν εκεί, αλλά εκουσίως προσχώρησαν σε ένα κοινωνικό σύστημα που λειτουργεί έτσι επί 1.000 χρόνια και είναι πάντα ελεύθεροι, εάν δεν τους αρέσει, να αποχωρήσουν. Αντίθετα, όπου εφαρμόστηκε ο υπαρκτός σοσιαλισμός, έκλεισαν τα σύνορα, απαγορεύτηκε η έξοδος στους αντιφρονούντες, φυλακίστηκαν, εκτοπίστηκαν και βασανίστηκαν όσοι ασκούσαν κριτική στο καθεστώς, ενώ οργανώθηκε εκτεταμένη προπαγάνδα στην εκπαίδευση και την ενημέρωση.
Τελικά, Αλέξη, παρά την φαινομενική ομοιότητα ως προς την κοινοκτημοσύνη, η βασική διαφορά μοναστικής και σοσιαλιστικής κοινωνίας είναι η ελευθερία. Στην μοναστική είσαι ελεύθερος να προσχωρήσεις ή να αποχωρήσεις, ενώ στην σοσιαλιστική δεν υπάρχει επιστροφή: θα υποστείς την εφαρμογή των ιδεών μιας ιντελιγκέντσιας η οποία, μην έχοντας απαρνηθεί πρώτη η ίδια την περιουσία της, ξεκινά να μοιράσει «δίκαια» τον πλούτο των άλλων. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που δεν γίνεται πιστευτή…
Κωστής Λυμπουρίδης 