Γιατί είμαι άπιστος Θωμάς στο «η κρίση τελείωσε»

Ενόψει ευρωεκλογών και (σύντομα) και βουλευτικών, η Κυβέρνηση έχει βαλθεί να μας πείσει ότι η Οικονομία αναστήθηκε. Εμφανίζουμε πρωτογενές πλεόνασμα, βγαίνουμε στις αγορές, οι τράπεζες αντλούν κεφάλαια, μοιράζεται «κοινωνικό μέρισμα». Σε λίγο οι κυβερνητικοί βουλευτές θα ξεχυθούν στις επαρχίες τους με αναμένες τις λαμπάδες της εξόδου από την κρίση και με το σύνθημα «η Οικονομία ανέστη – ξαναψηφίστε μας!».

Σε αυτή την εικονική πραγματικότητα, παραμένω άπιστος Θωμάς. Βλέπω ότι η δομή της οικονομίας μας μετά από τέσσερα και πλέον χρόνια κατάρρευσης, παραμένει απαράλλακτη. Το Δημόσιο όχι μόνο δεν συρρικνώθηκε κλείνοντας ό,τι απλά τρώει τους φόρους μας χωρίς να προσφέρει τίποτα, αλλά είναι έτοιμο πια και για νέες προσλήψεις. Η επιχειρηματικότητα όχι μόνο δεν διευκολύνεται, αλλά στραγγαλίζεται από την παράλογη γραφειοκρατία, την ασύδοτη διαφθορά, την εξοντωτική φορολόγηση. Όχι μόνο δεν άλλαξε η νοοτροπία του πολιτικού μας κατεστημένου, αλλά είναι και πάλι έτοιμο να κάνει αυτό που ξέρει τόσο καλά: να δανειστεί και να τα μοιράσει για ίδιον όφελος.

Ανασταίνεται έτσι η οικονομία; Όχι βέβαια! Και ενώ ο άπιστος Θωμάς έβαλε το χέρι του «επί τον τύπον των ήλων» και πείστηκε, εγώ κοιτάζω τα στοιχεία και διαπιστώνω ότι απλά, για ακόμα μια φορά, μας δουλεύουν.

 

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Real News στις 27 Απριλίου 2014

Ζητείται ανάσταση για την ελληνική οικονομία

Το εορταστικό κλίμα των ημερών συμπίπτει με τις ενέσεις αισιοδοξίας, με τις οποίες η Κυβέρνηση προσπαθεί να συνεφέρει την ημιθανή ελληνική οικονομία. Αυτοί που ισχυρίζονται ότι «η οικονομία είναι πρωτίστως κλίμα», νομίζουν ότι αρκεί η αισιοδοξία για να έρθουν όλα στην προηγούμενη κατάσταση.

Όλοι όμως καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι μόνο εν μέρει έτσι. Πίσω από τους αλαλαγμούς «βγήκαμε στις αγορές» και «τελειώνει το μνημόνιο» κρύβεται η νεκρική σιγή μιας οικονομίας που έχει λυγίσει από την υπερφορολόγηση και την επακόλουθη εκτίναξη της ανεργίας, ενώ καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση δεν έγινε όλα αυτά τα χρόνια στον «Μεγάλο Ασθενή», το Ελληνικό Δημόσιο. Πώς λοιπόν θα αναταχθεί μια οικονομία, της οποίας αποδεκατίστηκε κάθε παραγωγικός ιστός, προκειμένου να μείνει ανέπαφη η κομματική πελατεία που σιτίζεται από τους φόρους αυτών που παράγουν;

Χρειάζεται επειγόντως αλλαγή νοοτροπίας. Κλείσιμο άχρηστων φορέων του δημοσίου, μείωση φορολογικών συντελεστών, ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον, εξαφάνιση της γραφειοκρατίας, άνοιγμα επαγγελμάτων, είναι λίγα από αυτά που πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν, αλλά αρνούμαστε πεισματικά να εφαρμόσουμε τα τέσσερα, ήδη, χρόνια της κρίσης.

Η ευημερία δεν έρχεται ποτέ από χρήμα που μοιράζει το Κράτος προς κατανάλωση. Μόνο η κινητοποίηση των παραγωγικών δυνάμεων της οικονομίας μπορεί να φέρει την ευημερία. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να πραγματοποιηθεί η ευχή «Καλή Ανάσταση» για την ελληνική οικονομία…

 

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Real News στις 20 Απριλίου 2014

Φοροδιαφυγή, το άλλοθι του κρατισμού

Με οποιονδήποτε από τους κρατιστές που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα μετά τη Μεταπολίτευση μιλήσεις, θα σου πουν περίπου το ίδιο: «αν συλλαμβάναμε τη φοροδιαφυγή, δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα ελλείμματος». Αν! Και τώρα που δεν την συλλαμβάνουν, τι κάνουν; Τίποτα, ξοδεύουν κανονικά.

Η φοροδιαφυγή, πραγματική ή υποτιθέμενη, έχει αναχθεί στο απόλυτο άλλοθι του κρατισμού. Το πάγιο επιχείρημα είναι ότι «δεν είναι υπερβολικές οι δαπάνες μας, απλά η φοροδιαφυγή δημιουργεί τρύπα στα έσοδά μας». Είναι σαν να έρχεται ο υπέρβαρος φίλος σας και να σας λέει «δεν είμαι χοντρός, απλά είμαι κοντός για τα κιλά μου».

Για να εκλείψει η φοροδιαφυγή, πρέπει:

• να υπάρχουν λογικοί, χαμηλοί συντελεστές φορολογίας
• να υπάρχει σταθερότητα στο οικονομικό περιβάλλον
• να εκλείψει η διαφθορά από το φοροεισπρακτικό μηχανισμό
• να αναπτυχθεί η ηθική βάση της φορολογίας, να αισθάνεται ο φορολογούμενος ότι παίρνει κάτι σαν να ανταπόδωση για τους φόρους που πληρώνει.

Μέχρι να γίνουν όλα αυτά όμως, το κράτος πρέπει να διατηρεί τις σπατάλες του σε αυτά που καταφέρνει να εισπράξει. Ο ιδιώτης που ξοδεύει επί χρόνια παραπάνω από τα έσοδά του, στο τέλος θα χρεωκοπήσει, ακόμα και αν λέει«αν είχα το διπλό εισόδημα, τόσα θα ξόδευα». Το κράτος που κάνει το ίδιο, απλά «κουρεύει» τους δανειστές του και κλείνει στη φυλακή τους υποτελείς του.

 

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Real News στις 13 Απριλίου 2014

Κρύβουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί

Είναι πλέον σαφές ότι οι εξελίξεις περί την οικονομία έχουν πια περισσότερο πολιτική χροιά, παρά οικονομική.

Μετά από μια τετραετία εφαρμογής του Μνημονίου, το Δημόσιο έχει συρρικνωθεί ή μεταρρυθμιστεί ελάχιστα και ολόκληρη η δημοσιονομική προσαρμογή βασίστηκε στο φορολογικό ξεζούμισμα των πολιτών. Το «πρωτογενές πλεόνασμα» είναι το αποτέλεσμα φορολογικής αφαίμαξης, μετάθεσης πληρωμών και είσπραξης συσσωρευμένων εσόδων παρελθόντων ετών. Έτσι, είναι αμφίβολο αν μπορεί να επαναληφθεί στις δύσκολες και κρίσιμες επόμενες χρονιές. Από την άλλη, τα spread πέφτουν, αλλά είναι ακόμα απαγορευτικά για να βγούμε στις αγορές.

Και όμως, η τρόικα αρχίζει να διαρρέει θετικά σχόλια και η κυβέρνηση διαδίδει ότι θα βγούμε να δανειστούμε από τις αγορές εντός διμήνου. Κοινή συνισταμένη κυβέρνησης και τρόικας είναι η διαφαινόμενη πρόθεσή τους να κάνουν ενέσεις αισιοδοξίας στην οικονομία, μήπως και αυτό γίνει αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Η μεν κυβέρνηση βλέπει τον πολιτικό της χρόνο να στερεύει (συρρικνούμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, προεδρική εκλογή σε δέκα μήνες) η δε τρόικα φαίνεται να επηρεάζεται από τις προβλέψεις για άνοδο του φάσματος του ευρωσκεπτικισμού στις προσεχείς ευρωεκλογές.

Όπως όμως κανένα πρόβλημα δε λύνεται με ναρκωτικά, έτσι και καμία οικονομία δεν αναπτύχθηκε με απλή αισιοδοξία. Όσο επιμένουν να κρύβουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί, τόσο πιο εκρηκτικό θα το βρούμε μπροστά μας στο μέλλον.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Real News στις 6 Απριλίου 2014