Το ασφαλιστικό σώζεται πια μόνο με ριζική μεταρρύθμιση

Τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία ρυθμίζονται, λέει, σε 100 δόσεις. Και σε 200 να ρυθμιστούν όμως, πάλι το πρόβλημα δεν λύνεται.

Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, τα χρέη αυτά δεν δημιουργήθηκαν από κάποιου είδους καπρίτσιο, αλλά από πραγματική αδυναμία καταβολής. Ο μέσος ελεύθερος επαγγελματίας πρέπει να πληρώνει στο ασφαλιστικό του ταμείο περί τα 5.000 ευρώ τον χρόνο, δηλαδή κάπου 400 ευρώ τον μήνα. Την τελευταία τριετία, με την αύξηση της φορολογικής τους επιβάρυνσης και την δραματική μείωση του τζίρου τους, χιλιάδες επαγγελματίες έπαψαν να είναι σε θέση να πληρώνουν τις εισφορές τους.

Και έρχεται σήμερα η Κυβέρνηση και λέει σε αυτόν που χρωστάει τις εισφορές της τελευταίας τριετίας, κάπου 15.000 κατά μέσο όρο, ότι μπορεί να τις εξοφλήσει από σήμερα σε 100 δόσεις, δηλαδή δίνοντας 150 ευρώ τον μήνα πλέον των 400 που πρέπει να πληρώνει. Εκεί που είχε κηρύξει δηλαδή «παύση πληρωμών», να ξεκινήσει άμεσα να δίνει 550 ευρώ μηνιαίως. Είναι να γελάς με το πώς μερικοί κυβερνητικοί παράγοντες θεωρούν ότι λύνουν ένα πρόβλημα με το να το εκτοπίζουν βαθιά στο μέλλον.

Το ασφαλιστικό δεν λύνεται πια με μερεμέτια. Χρειάζεται εκ βάθρων μεταρρύθμιση με Εθνική Σύνταξη για όλους χωρίς εισφορές στα 67 και επιπλέον σύνταξη βάσει εισφορών με ένα σύγχρονο κεφαλαιοποιητικό σύστημα.

 

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Real News στις 23 Νοεμβρίου 2014

Φέρτε μου θεσμούς να τσαλαπατήσω

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι, κατά το Σύνταγμα, ρυθμιστής του Πολιτεύματος, ανώτατος πολιτειακός παράγοντας, πρόσωπο που πρέπει να ενώνει τους Έλληνες και να τους εκπροσωπεί συνολικά.

Για την εκλογή του, και προκειμένου να διασφαλιστεί το υπερκομματικό της επιλογής του, το Σύνταγμα προέβλεψε αυξημένη πλειοψηφία 180 εδρών, που αν δεν επιτευχθεί, διενεργούνται βουλευτικές εκλογές, ώστε ο λαός εμμέσως να αποφασίσει ανάλογα με το ποιόν έχουν προτείνει τα κόμματα.

Τι κάνουν τα κόμματα αναφορικά με αυτή την συνταγματική επιταγή; Είναι πια έθιμο, η εκάστοτε Αντιπολίτευση να δηλώνει ότι δεν συναινεί σε οποιονδήποτε προτεινόμενο, προκειμένου να γίνουν εκλογές. Αυτό κάνει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό έκανε πριν την εκλογή του 2010 το ΠΑΣΟΚ, που τώρα διαμαρτύρεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει με τους θεσμούς: δήλωνε ότι δεν θα υπερψηφίσει τον (προερχόμενο από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ!) Κάρολο Παπούλια, προκειμένου να πέσει η δυόμιση ετών Κυβέρνηση Καραμανλή. Η δε Νέα Δημοκρατία, που πριν την εκλογή του 2010 διαμαρτυρόταν ότι το ΠΑΣΟΚ παίζει με τους θεσμούς, έκανε ακριβώς το ίδιο στην εκλογή του 1995: δεν ψήφισε τον (προερχόμενο από την ίδια την ΝΔ!) Κωστή Στεφανόπουλο, προκειμένου να πέσει η δύο ετών Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Κατηγορούσε δε την Πολιτική Άνοιξη που τον υπερψήφισε, ότι έτσι διατηρεί το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.

Ειδικά στο τσαλαπάτημα της διαδικασίας εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, τα κόμματα έχουν συγγράψει, από παλιά, διδακτορική διατριβή. Πριν την αναθεώρηση του Συντάγματος του 1986, προβλεπόταν μυστική ψηφοφορία. Στην εκλογή του 1985 λοιπόν, το κυβερνόν ΠΑΣΟΚ οργάνωσε την «μυστική» ψηφοφορία ως εξής: τα ψηφοδέλτια με το όνομα του Χρήστου Σαρτζετάκη θα είναι γαλάζια, τα υπόλοιπα λευκά. Ο βουλευτής, αφού ψηφίσει, αφήνει στο έδρανό του το ψηφοδέλτιο που δεν χρησιμοποίησε. Παρωδία! Ο ίδιος ο εκλεγείς Πρόεδρος Σαρτζετάκης δικαιολόγησε την εξόφθαλμη αυτή παραβίαση της μυστικής ψηφοφορίας που απαιτούσε το Σύνταγμα ως εξής: «ο τότε ισχύων Κανονισμὸς της Βουλής αξιούσε ομοιόμορφα, όχι και ομοιόχρωμα ψηφοδέλτια».

Όταν λοιπόν και η Νέα Δημοκρατία, και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ακόμη και διατελέσας Πρόεδρος έχουν τσαλαπατήσει τόσο εξόφθαλμα τον ανώτατο πολιτειακό θεσμό, όταν συγχέουν την εκλογή του με την ψήφο εμπιστοσύνης προς την Κυβέρνηση, πόσο θράσος πρέπει να έχουν για να ζητούν από όλους τους άλλους «να μην παίζουν με τους θεσμούς»; Και ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι δεν θα ψηφίσει για Πρόεδρο ούτε… τον Τσίπρα, προκειμένου να γίνουν εκλογές, η Κυβέρνηση τι κάνει; Ψάχνει για πρόσωπο κοινής αποδοχής, το οποίο θα ένωνε τους Έλληνες με τόσο αναμφισβήτητο τρόπο, που ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρισκόταν σε δύσκολη θέση καταψηφίζοντάς τον; Όχι! Προσπαθεί να συγκεντρώσει τους 180 βουλευτές όχι προτείνοντάς τους κάποιο όνομα, αλλά επισείοντάς τους τον κίνδυνο να γίνουν εκλογές και να μην επανεκλεγούν.

Τόσο τσαλαπάτημα για τον θεσμό του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα. Και περιμένουμε όλους αυτούς να σεβαστούν την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, την απόλυτη ελευθερία γνώμης και ψήφου του βουλευτή, την ελευθερία του Τύπου, τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών…

 

Δημοσιεύτηκε στις 19 Νοεμβρίου 2014 στο 4news.gr

Τα 10 δις του ΤΧΣ, τα βρήκαμε στον δρόμο;

Να, ορίστε, λέει η Κυβέρνηση, «περίσσεψαν» 10 δις από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, που μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε ως «γραμμή πίστωσης», «δίκτυ ασφαλείας» δηλαδή τώρα που δήθεν τελειώνει το Μνημόνιο και βγαίνουμε στις αγορές.

Μετά την ελληνική χρεωκοπία οδηγηθήκαμε στο PSI, το οποίο «κούρεψε» τα ομόλογα επιφέροντας τεράστιες ζημιές στους κατόχους τους. Μεταξύ αυτών και στις τράπεζες, οι οποίες είχαν τοποθετήσει εκεί μεγάλο μέρος των καταθέσεων των πελατών τους. Αν η μαύρη τρύπα του κουρέματος δεν καλυπτόταν με κάποιο τρόπο, οι τράπεζες θα κατέρρεαν επιφέροντας κούρεμα και στις καταθέσεις, ακριβώς όπως συνέβη στην Κύπρο. Για το λόγο αυτό, το πρόγραμμα του PSI ελάφρωσε μεν το δημόσιο χρέος με κάπου 150 δις, το επιβάρυνε όμως κατόπιν με 50 δις, προκειμένου να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες. Επελέγη δηλαδή το «φέσι» του Δημοσίου να το υποστούν οι ομολογιούχοι και οι μέτοχοι των Τραπεζών, αλλά όχι οι καταθέτες. Από τα 50 αυτά δις, όσα δεν χρειάζονταν, συμφωνήθηκε να επιστραφούν μειώνοντας το Δημόσιο Χρέος.

Έρχεται λοιπόν τώρα η Κυβέρνηση και λέει ότι τα 10 δις που περίσσεψαν, αντί να επιστραφούν και να μειώσουν το χρέος, θα τα κρατήσει για την περίπτωση που θέλει να δανειστεί και δεν την δανείζει (πάλι) κανείς. Πάλι μας δουλεύει ψιλό γαζί δηλαδή. Λες και τα βρήκε στον δρόμο!

 

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Real News στις 16 Νοεμβρίου 2014

Βαφτίζοντας το κρέας ψάρι, και την επιτήρηση «γραμμή πίστωσης»

Τεσσεράμιση χρόνια μετά την κατάρρευση, οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έχουν να επιδείξουν κάποια αξιόλογη μεταρρύθμιση, κάποια σημαντική συρρίκνωση του υδροκέφαλου κράτους μας που ρουφά τους φόρους μας και μας οδήγησε στη χρεωκοπία. Αυτό που επιχείρησαν όλο αυτό το διάστημα, ήταν να διασώσουν το σύστημα που οι ίδιες δημιούργησαν, παρόλο που αυτό αποδείχθηκε μη βιώσιμο.

Έτσι, αφού φορολόγησαν τους πάντες μέχρις εξοντώσεως, αφού κορόιδεψαν την Τρόικα ότι τάχα νομοθετούν μεταρρυθμίσεις (που μετά σκάλωναν στις εφαρμοστικές εγκυκλίους), έρχονται τώρα να διαφημίσουν ότι το πρόγραμμα τελείωσε και θα βγούμε στις αγορές. Στο άκουσμα της προεκλογικής αυτής φανφάρας, οι αγορές αντέδρασαν τόσο αρνητικά, που η Κυβέρνηση αναδιπλώθηκε.

Έτσι, εφευρέθηκε η «γραμμή πίστωσης»: κάτι που να ακούγεται ωραίο, να μην είναι μνημόνιο και που να μπορούν να δεχτούν οι εταίροι μας. Κάτι που να παρουσιάζουμε στους έξω ως συνέχιση του προγράμματος «μεταρρυθμίσεων» και στους μέσα ως φως στο βάθος του τούνελ, ότι τάχα τελειώνει η επιτήρηση και θα γυρίσουμε στις παλιές καλές μέρες που οι κυβερνήσεις πέταγαν τα δανεικά από τα παράθυρα (και κατά τύχη έπεφταν στα χέρια των κομματικών πελατών).

Η αλήθεια είναι ότι η επιτήρηση θα συνεχιστεί. Το να ονομαστεί «γραμμή πίστωσης», θυμίζει τους μοναχούς του Μεσαίωνα που βάφτιζαν το κρέας ψάρι, για να το φάνε στη νηστεία. Απλά άλλη μια προεκλογική κοροϊδία.

 

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Real News στις 9 Νοεμβρίου 2014

Η επόμενη μέρα των stress tests

Ολοκληρώθηκαν τα stress tests των τραπεζών. Τα ξένα Μέσα Ενημέρωσης έγραψαν ότι τρεις ελληνικές τράπεζες απέτυχαν, τα εγχώρια Μέσα ότι όλες πέτυχαν, η Κυβέρνηση βγήκε να πανηγυρίσει, το Χρηματιστήριο πήρε την κατιούσα. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση: οι τράπεζες μπορούν να σταθούν στα πόδια τους με στοιχειώδη κεφαλαιακή επάρκεια, εφόσον ολοκληρωθούν τα σχέδια αναδιάρθρωσής τους που έχουν ήδη κατατεθεί (πώληση θυγατρικών στο εξωτερικό, συρρίκνωση δραστηριοτήτων, μείωση κόστους προσωπικού).

Επ’ουδενί σημαίνει αυτό ότι οι τράπεζες ξεπέρασαν την κρίση ή ότι τώρα θα αυξήσουν τη ρευστότητα στην αγορά. Η αρχή της κρίσης τις βρήκε με δανειακό χαρτοφυλάκιο μεγαλύτερο από τις καταθέσεις τους. Τα κόκκινα δάνεια, οι τεράστιες επισφάλειες και διαγραφές, όπως και η μεγάλη μείωση των καταθέσεων είναι οι παράγοντες που αφενός στέγνωσαν την αγορά, αφετέρου εξαΰλωσαν τα κεφάλαιά τους και κατέστρεψαν ολοκληρωτικά τους μετόχους τους. Όσο οι καταθέσεις δεν αυξάνουν και τα κόκκινα δάνεια δεν μειώνονται, τα περιθώρια των τραπεζών να αυξήσουν τη ρευστότητα στην αγορά είναι σχεδόν ανύπαρκτα.

Από την άλλη, να παρέχουν ρευστότητα σε τι; Γίνονται νέες επενδύσεις στη χώρα; Βελτιώθηκε το επενδυτικό περιβάλλον; Αυξήθηκε η πιστοληπτική ικανότητα των νοικοκυριών; Η ρευστότητα της αγοράς θα βελτιωθεί μόνον όταν μειωθεί το αδηφάγο Κράτος και γίνουν νέες, ουσιαστικές επενδύσεις. Ως προς αυτό, δεν φαίνεται ακόμα φως στο βάθος του τούνελ.

 

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Real News στις 2 Νοεμβρίου 2014